Maurice
De achterflap
‘Beloof me, Maurice, dat je ophoudt met moorden,’ zei moeder vlak voor ze stierf. Hoewel mijn taak als Verlosser van de Mensheid nog niet volbracht was, heb ik haar mijn woord gegeven. Wat moest ik anders, zo aan haar sterfbed.
Maurice, 65 jaar en seriemoordenaar, belooft aan zijn stervende moeder om zijn roeping op te geven. Het is voorgoed gedaan om de Mensheid te bevrijden van bumperklevers, BMW-rijders en Alfa-mannetjes.
Alles verloopt volgens plan tot zijn dochter thuiskomt met een nieuwe vriend. Een Alfa.
Kan Maurice de verleiding weerstaan?
Maurice, 65 jaar en seriemoordenaar, belooft aan zijn stervende moeder om zijn roeping op te geven. Het is voorgoed gedaan om de Mensheid te bevrijden van bumperklevers, BMW-rijders en Alfa-mannetjes.
Alles verloopt volgens plan tot zijn dochter thuiskomt met een nieuwe vriend. Een Alfa.
Kan Maurice de verleiding weerstaan?
Een voorproefje
‘Wil de eigenaar van de zwarte bmw x6 met nummerplaatlorenzo-1 zijn auto verplaatsen zodat de lijkwagen voor de deur kan parkeren?’ De stem van de priester weergalmt door de kerk.
De begrafenisondernemer loopt naar de kist waarin mijn moeder ligt. Hij legt zijn handen op het deksel en aanschouwt plechtig doch geërgerd het publiek. Als hij met zijn vingers gaat trommelen, hak ik ze eraf.
In een poging om de sfeer te redden, zet de priester het Ave Maria op.
Lorenzo, de nieuwe vriend van Alexandra, haalt zijn hand van mijn dochters dijbeen af en loopt naar buiten. Niet discreet via de zijbeuk, nee. Hij schrijdt door de hoofdgang alsof het allemaal om hem draait. Rond zijn wijsvinger bengelt een sleutelhanger met het bmw-logo erop.
Omdat ze te laat toekwamen op de begrafenis, werden we nog niet officieel aan elkaar voorgesteld. Ik zie hem vandaag voor het eerst en wat mij betreft voor de laatste keer.
Hij houdt zich niet aan parkeerregels, komt te laat op de begrafenis en bepotelt mijn dochter. Reden genoeg om hem om te leggen.
Maar het mag niet.
Niet meer.
‘Beloof me, Maurice, dat je ophoudt met moorden,’ zei moeder op haar sterfbed.
Ik was in shock. Die vraag had ik niet verwacht.
‘Je bent te oud. Bovendien kan ik je niet meer helpen. Zodra ik hierboven ben, bespreek ik het met God. Jouw tijd als Verlosser is voorbij. Ik zorg ervoor dat hij een nieuwe Gezante stuurt.’
Hoewel mijn taak als Verlosser van de Mensheid nog niet volbracht was, heb ik haar mijn woord gegeven. Wat moest ik anders, zo aan haar sterfbed?
Slechts één voorwaarde heb ik gesteld: nog één laatste moord.
De begrafenisondernemer loopt naar de kist waarin mijn moeder ligt. Hij legt zijn handen op het deksel en aanschouwt plechtig doch geërgerd het publiek. Als hij met zijn vingers gaat trommelen, hak ik ze eraf.
In een poging om de sfeer te redden, zet de priester het Ave Maria op.
Lorenzo, de nieuwe vriend van Alexandra, haalt zijn hand van mijn dochters dijbeen af en loopt naar buiten. Niet discreet via de zijbeuk, nee. Hij schrijdt door de hoofdgang alsof het allemaal om hem draait. Rond zijn wijsvinger bengelt een sleutelhanger met het bmw-logo erop.
Omdat ze te laat toekwamen op de begrafenis, werden we nog niet officieel aan elkaar voorgesteld. Ik zie hem vandaag voor het eerst en wat mij betreft voor de laatste keer.
Hij houdt zich niet aan parkeerregels, komt te laat op de begrafenis en bepotelt mijn dochter. Reden genoeg om hem om te leggen.
Maar het mag niet.
Niet meer.
‘Beloof me, Maurice, dat je ophoudt met moorden,’ zei moeder op haar sterfbed.
Ik was in shock. Die vraag had ik niet verwacht.
‘Je bent te oud. Bovendien kan ik je niet meer helpen. Zodra ik hierboven ben, bespreek ik het met God. Jouw tijd als Verlosser is voorbij. Ik zorg ervoor dat hij een nieuwe Gezante stuurt.’
Hoewel mijn taak als Verlosser van de Mensheid nog niet volbracht was, heb ik haar mijn woord gegeven. Wat moest ik anders, zo aan haar sterfbed?
Slechts één voorwaarde heb ik gesteld: nog één laatste moord.